گاهی یه اتفاقی می افته،
یه حرفی میشنویم،
و یا یه حرکتی از کسی می بینیم،
این قدر با خودمون تجزیه و تحلیل میکنیم
این قدر اون چیزو شاخ و برگ میدیم تو ذهنمون
ایم قدر باهاش داستان سرایی میکنیم
که فقط اتفاق پشتش یا حرکت بعدشو می بینیم
بدجوری تو ذوق آدم میخوره
شاید اینا همش خصلت دخترانه باشه که رویا پردازان ماهری هستن!
آقایون و نمیدونم چقدر خیال پردازن
یعنی این قدر در مقابل موضوعات منطقی عمل میکنند!
خدا کند که این طور باشد!
اینکه خانوما موضوعی رو رویایی میکنن و باید به پای احساساتی بودنشون گذاشت آیا؟
یا داستان پرداز بودن اونا
یا این یک خصلت خانومانه است
گاهی هرچه قدر بخواهی با یه موضوعی منطقی برخورد کنی بازم نمیشه
این احساسات زنانه چیره میشه بر هرچی منطق و عقله
تو این زمان هاست که با خودم میگم اصلا نباید با این موضوع جنگید
باید بگذاریم خصلت های غریزی کار خودشان را بکنند
این طبیعت زن است
یک حس که فقط آن را زن داراست فقط!
*مطلبم ایهام داشت آیا؟